Głowacica w wędkarskim atlasie ryb

Budowa zewnętrzna

Ta duża i bardzo waleczna ryba osiąga długość od 60-120cm (max do 150cm) i średnią wagę ok. 6-8kg. Podłużne ciało, silne dobrze rozbudowane płetwy( zwłaszcza płetwa tłuszczowa), pozwalają na funkcjonowanie w wodach o bardzo silnym nurcie. Duża i spłaszczona głowa z mocno wyciętym i twardym otworem gębowym, sięgającym poza krawędzie oka, mocno uzbrojona w szereg zębów – robi olbrzymie wrażenie – doprowadzając niejednego muszkarza, spokojnie łowiącego pstrąga na niewinną muszkę o stan przedzawałowy. Inie ma się czemu dziwić. Głowatka jest uznawana za jedną z najsilniejszych, największych i najbardziej drapieżnych ryb słodkowodnych żyjących w polskich rzekach. Jednym słowem, mało sympatyczny „powtór wodny”, na złowienie którego chęć mają coraz to większe rzesze wędkarzy, a co udaje się nielicznym – z reguły dzięki „szczęściu początkującego” lub też naprawdę zawziętym wędkarzom, którzy tygodnie, miesiące czy lata starają się „rozpracować” konkretnego osobnika. Ubarwienie tej ryby od zielono-szarego do brązowego grzbietu, z bokami o lekko miedzianym odcieniu i jasnym brzuchem. Po bokach „kropkowana” niezliczoną ilością małych, ciemnych plamek.

Występowanie

Głowatka jest rybą najlepiej czującą się w chłodnej wręcz zimnej wodzie, koniecznie o wartkim nurcie a przez to dobrze dotlenionej. Początkowo występowała tylko w górnym i środkowym Dunaju. Dziś spotkać ją możemy w wielu rzekach spełniających jej naturalne warunki bytowania. W Polsce to rzeki: Dunajec, Poprad, San, Raba, Nysa Kłodzka, Bóbr, Soła oraz sztuczny Zalew Czorsztyński. Dobrze zaaklimatyzowała się również w Maroko a dokładnie rzekach gór Atlas, gdzie temperatura dochodzi do 26 st C, więc jest zupełnym zaprzeczeniem temperatur w jakich bytuje nasza bohaterka. Konsekwencją tego jest niestety brak możliwości naturalnego rozmnażania.

Żerowanie

Głowatka jest typem samotnika, bardzo intensywnie pilnującym swojego terytorium i skutecznie odstraszającym nieproszonych gości. Uwielbia żerować w partiach rzek o bardzo silnym nurcie z kamienistym lub żwirowym dnem. Najlepszymi łowiskami są zatem wszelkiego rodzaju wodospady, progi rzeczne czy naturalne przeszkody jakie znajdują się w wodzie. Często gdy stan wody jest znacznie podwyższony (np. po mocnej ulewie) podchodzi bliżej brzegu w celu upolowania obiadu. Tu nasuwa się jedna kwestia – głowacica jest rybą żywiącą się naprawdę dużymi przysmakami – przez co nieraz po obfitym obiedzie potrafi przez 2 dni nie ruszyć niczego – choćby miała najlepszy przysmak „pod nos” podany. Żeruje głównie wcześnie rano i wieczorem, jednak w nocy również pozostaje bardzo aktywna – i wielu wędkarzy tą właśnie porę uważa za najlepszą na złowienie tego niezwykłego okazu. Podstawę jej menu jako mocnego drapieżnika stanowią przede wszystkim ryby: płoć, kleń, jaź, brzana, pstrąg. Czasem pokusi się również o owada (stąd też stany przedzawałowe u muszkarzy). Bardzo lubi także urozmaicić swoje menu o jakąś żabę, jaszczurkę, wodnego ptaka czy mysz.

Rozmnażanie

Tarło głowacicy odbywa się wiosną, na przełomie marca – kwietnia (przy temperaturze ok. 8-10 st C). W tym czasie samiec zmienia swoje ubarwienie na nieco ciemniejszy grzbiet i ciemnoczerwone boki, pojawia się u niego tzw. hak tarłowy na dolnej szczęce a skóra zaczyna grubieć. Jest to wyznacznik pozwalający odnieść najmniejsze obrażenia i wygrać walkę z innymi rywalami na tarlisku. Aby odbyć tarło Głowatka płynie w górę rzeki, gdzie w silnym nurcie silnymi uderzeniami ogona o żwirowate dno tworzy małe jamki, gdzie składa ikrę. Ikra jest dość duża – ok. 4-6mm i ma charakterystyczny pomarańczowy kolor. Samica składa ilość jaj przybliżoną do swojej masy ciała x 1000. Osobniki młode bardzo szybko rosną, osiągając po roku długość ok. 16cm. Dojrzałość płciową osiągają w wieku ok3-4 lat. Wyjątek stanowią osobniki żyjące jedynie w Maroko, w górach Atlasu, gdzie temperatura wód jest dla nich zbyt wysoka i nie dochodzi do ich naturalnego rozmnażania.

Wymiary / Limity / Rekordy

Wymiar ochronny: 70cm

Okres ochronny: 01.03 – 31.05

Limit połowu: 1szt /tydzień

Rekord wagowy: 20,3kg i 120cm

Rekord długości: 118cm

Normy Medalowe:

• Złoto: 100cm lub 12kg

• Srebro: 90cm lub 9kg

• Brąz: 80cm lub 7kg