Leszcz w wędkarskim atlasie ryb

Budowa zewnętrzna

Cechą charakteryzującą budowę Leszcza jest bardzo mocno ściśnione i bardzo silnie wygrzbiecone ciało z tępym pyskiem oraz dolnie ułożonym miękkim otworem gębowym, tworzącym wysuwany ryjek. Taka budowa otworu gębowego umożliwia Leszczom oranie mułu w celu odnalezienia pokarmu a następnie całkowite wypluwanie na zewnątrz mułu, w którym nie pozostały żadne interesujące kąski. Ubarwienie Leszczy przechodzi od stalowoniebieskiego do czarnego grzbietu, przez jaśniejsze srebrzyście lśniące (u młodych osobników) boki, zmieniające się z wiekiem w odcień złotawy. Brzuch białawy z delikatnym połyskiem. Wszystkie płetwy Leszcza sąciemno ubarwione. Cechą charakterystyczną dla Leszczy jest bardzo duża ilość śluzu pokrywająca ciało ryby. (przez co, często zdarza się, że Leszcz będący jużna brzegu wyślizgnie sięnam z rąk). Średnia długość do jakiej dorasta Leszcz to 30-50cm, jednak bardzo często można spotkać osobniki o znacznie większej długości ciała – nawet powyżej 60-70cm. Waga ciała to średnio 2,5-4kg, natomiast największy złowiony okaz ważył 11,5kg (1912r. Finlandia).

Występowanie

Leszcz jest gatunkiem ryby, który możemy spotkać niemal we wszystkich wodach Europy. W Polsce możemy go znaleźć zarówno w wodach stojących – takich jak jeziora, zbiorniki zaporowe, stawy a także w dużych wolno płynących rzekach. Wielkie obszary ich występowania na rzece określa się Krainą Leszcza. Jedyne wody gdzie ich absolutnie nie znajdziemy to górskie potoki oraz szybko płynące, zimne rzeki. Jest to ryba typowo stadna, która upodobała sobie zbiorniki nasłonecznione, z mulistym, miękkim dnem oraz bardzo mocno porośniętymi obszarami brzegowymi.

Żerowanie

Podstawę menu Leszcza stanowią przede wszystkim drobne żyjątka tworzące przydenną faunę, zalegającą w mule – larwy owadów, mięczaki, skorupiaki. Nie gardzi także podwodną roślinnością. Leszcz żeruje tylko i wyłącznie przy dnie, a dzięki charakterystycznej budowie otworu gębowego zasysa on muł wraz z cząstkami pokarmu, po czym po przefiltrowaniu tego co istotne do zjedzenia, wypluwa resztę mułu na zewnątrz. Pomijając okres odbywania tarła, Leszcz bierze niemal cały czas – od wczesnej wiosny do poźnej jesieni, a nawet spod lodu można go wyciągnąć. Najintensywniej żeruje wczesnym świtem a także po zachodzie. Wielu wędkarzy uważa, że najlepsze połowy mają miejsce w ciepłe, bezchmurne noce, inni zupełnie przeciwnie – rekordowych połowów dokonywali przy wietrznej, burzowej pogodzie. Na to, chyba nie ma reguły. Podobnie rzecz się ma z przynętami na które bierze Leszcz – w jeden dzień to kanapka z czerwonego i białego robaka, w drugi dzień to kukurydza. I bądź tu mądry… Innymi dobrze znanymi przynętami na Leszcza są: makaron „gwiazdki”, ciasto naleśnikowe, gotowane ziemniaki, chruściki, pęczak, kanapki z ochotkami. W celu zanęcenia skuteczne są różnego rodzaju gotowe zanęty takie jak: Dragon Magnum Leszcz czy Traper Feeder. Istotne jest by zanęta oparta była o charakterystyczny zapach wanili, melasy trzcinowej czy czosnku (atraktory). Do wcześniejszego zanęcania sprawdzają się również ciasta zrobione w domu, z różnego rodzaju składników: tj. ryż preparowany, bułka tarta, mąka kukurydziana, biszkopty, płatki owsiane, groch, pokrojone robaki, niektórzy dodają odrobinę słodziku, czekolady czy olejku waniliowego, które mają charakterystyczny zapach. Przede wszystkim zasada jest taka, że czym zanęcimy, powinno być później powielone jako przynęta. Leszcz jest rybą spokojną i bardzo leniwą, dlatego złapana na haczyk, mimo stawianego początkowo dużego oporu, po chwili pozwala się łatwo prowadzić, nie walcząc z nami.

Rozmnażanie

W celu odbycia tarła w okresie od maja do czerwca – przy temperaturze wody ok. 15st C, olbrzymie stada Leszczy spływają na płycizny tarliskowe. W tym czasie u samców występuje charakterystyczna wysypka tarłowa. Żółtawe jaja ikry przyklejają się do podwodnych roślin, a po 3-12 dniach następuje wylęg. Dojrzałość płciową osiąga w wieku 4-7 lat. Podczas tarła Leszcze zapadają w stan zupełnej stagnacji czy wręcz odrętwienia – abosutnie tracąc swoją czujność. W tym czasie również w ogóle nie żerują. Ich otępienie w czasie tarła niestety często wykorzystywane jest przez kłusowników, którzy w tym czasie dokonują istnej rzezi odławiając wiele osobników.

Wymiary / Limity / Rekordy

Okres ochronny: brak

Wymiar ochronny: tylko w wodach morskich 40 cm

Limit połowu: brak

Rekord wagi: 6,85 kg i 79 cm

Rekord długości: 72 cm

Normy Medalowe:

• Złoto: 70cm lub 4kg

• Srebro: 65cm lub 3kg

• Brąz: 60cm lub 2,5kg