Krąp w wędkarskim atlasie ryb

Budowa zewnętrzna

Krąp swoją mocno ściśniętą i wygrzbieconą budową ciała szczególnie przypomina młodego leszcza – i z tym właśnie gatunkiem jest najczęściej mylony. Nie jest to całkiem bezpodstawne, gdyż Krąp uznawany jest za mniejszego krewniaka Leszcza. Zarówno Krąp jak i młody leszcz jest ubarwiony srebrzyście z zielonoszarym lub zielonoczarnym grzbietem. Część brzuszna biaława przechodząca w czerwonawy odcień. Różnica między tymi gatunkami uwydatnia się dopiero, gdy porównamy Krąpia z dorosłym leszczem, którego ubarwienie zmienia się w bardziej złotawy odcień, natomiast u Krąpia cały czas pozostaje niezmiennie srebrzyste. Różnica dotyczy również ubarwienia płetw, które u Krąpia są w czerwonawym odcieniu. Krąp jest gatunkiem zdecydowanie mniejszym niż leszcz i dorasta przeciętnie do 30cm (max do 35cm) przy ok. 0,5 do maksymalnie 1kg masy ciała. Pysk Krępa jest tępy, skierowany delikatnie ukośnie w dół. Oczy stosunkowo duże – najczęściej równe lub nawet większe od długości pyszczka, w żółtawym odcieniu. Cechą charakterystyczną jest również niemal całkowity brak śluzu na ciele.

Występowanie

Krąp występuje w zasadzie we wszystkich naszych jeziorach, zbiornikach zaporowych, ujściach rzek oraz przybrzeżnych wodach Bałtyku. Preferuje przede wszystkim spokojne, mocno porośnięte wody, tak, więc możemy go spotkać również w stawach, kanałach, wolno płynących rzekach a nawet rowach melioracyjnych. Podobnie jak Leszcz, dzięki swojej mocno spłaszczonej i wygrzbieconej budowie, najbardziej upodobał sobie mocno zarośnięte obszary, w których bez problemu może się swobodnie poruszać i żerować, a w razie potrzeby spokojnie ukryć przed drapieżnikami. Wymagania środowiskowe Krąpia są niemal identyczne do tych preferowanych przez leszcze. Młodsze osobniki przebywają głównie w pobliżu roślinności, a jedynie starsze osobniki wchodzą w partie wody o większych głębokościach. Zbiorniki wodne, w których występuje Krąp charakteryzują się przede wszystkim miękkim i mulistym dnem.

Żerowanie

Krąp żywi się głównie zooplanktonem, przydenną fauną, którą wyłapuje z mułu, bardzo często obskubuje podwodne części roślin oraz glony. Chętnie zjada także larwy owadów, drobne skorupiaki – kiełże, ośliczki czy małże. Dorosłe osobniki poszerzają swoje menu o ikrę oraz larwy innych gatunków. Krąpie żerują stadnie przy dnie zbiornika – orając górną warstwę mułu, który unosi się aż pod samą powierzchnię wody, nawet przy dużych głębokościach zbiornika. Jest to na pewno element ułatwiający nam wędkarzom namierzenie stada żerujących Krąpi, zwłaszcza w zbiornikach ze stojącą wodą. Najczęściej stosowanymi przynętami na Krąpia są larwy chruścika, białe robaki a także kukurydza. Gatunek ten najaktywniejszy jest w godzinach porannych (przy temperaturze powietrza ok. 16-20 st C) – w okresie letnim oraz jesienią. Zimą często przemieszczają się w bardzo spokojne wody (np. starorzecza czy niełatwe do odnalezienia rowy melioracyjne), gdzie zapadają w stan stagnacji czy wręcz odrętwienia.

Rozmnażanie

Krąp swoją dojrzałość płciową osiąga ok. 3 roku życia, przy długości ok 10cm. Tarło z reguły odbywa się początkiem maja i trwa do czerwca. Samce wybierają na tarliska obszary o płytkiej, bardzo mocno porośniętej wodzie, równocześnie dobrze doświetlonej przez słońce. Samce docierają do tarlisk przed samicami, wyszukują terytoria lęgowe i starannie pilnują ich przed rywalami. W tym czasie na głowie samców pojawia się wysypka tarłowa. Tarło odbywa się zazwyczaj wczesnym świtem lub o zmierzchu. Lepkie żółtawe jaja przyklejają się do podwodnych roślin. Krąp krzyżuje się również z innymi karpiowatymi.

Wymiary / Limity / Rekordy

Okres ochronny: brak

Wymiar ochronny: brak

Limit połowu: brak

Rekord wagi: brak danych

Rekord długości: brak danych

Normy Medalowe:

brak