Lin w wędkarskim atlasie ryb

Budowa zewnętrzna

Ta niezwykle ostrożna i płochliwa rybka, ma chyba najbardziej charakterystyczną budowę ciała z wszystkich gatunków ryb karpiowatych. Ciało Lina w przekroju poprzecznym jest niemalże okrągłe – od tułowia aż po płetwy. Walcowata budowa, charakterystyczne przyokrąglone płetwy, intensywnie zielone ubarwienie Lina i małe, ciekawskie, czerwone oczka, sprawiają, że jeśli ktoś raz zobaczy Lina, nie pomyli go na pewno z żadnym innym gatunkiem. Na charakterystycznym ciemnozielonym ciele, mienią się delikatnie maleńkie, mocno osadzone łuski w miedzianym odcieniu, a brzuch jest żółtawego koloru. Pyszczek ryby, a bardziej charakterystyczny „ryjek” ułożony jest poziomo, lekko ku górze i zaopatrzony jest w 2 maleńkie, miękkie wąsiki. Jest to chyba jeden z nielicznych gatunków, w którym mocno zaznaczony jest dymorfizm płciowy – samiec zaopatrzony w płetwy brzuszne, z grubszymi promieniami i sięgające za odbyt, u samicy płetwy te są zdecydowanie krótsze. Średnia długość ciała to ok. 30-40cm, nielicznym wędkarzom udaje się wyciągnąć okazy po 70cm. Przeciętna masa ciała to 1-2kg, większe okazy dochodzą nawet do 7,5kg.

Występowanie

Lin występuje przede wszystkim w bardzo wolno płynących rzekach nizinnych a także w jeziorach, zbiornikach zaporowych, wyrobiskach. Jednak najbardziej upodobał sobie niewielkie stawy czy wręcz maleńkie oczka (tzw. Stawy linowo-szczupakowe) charakteryzujące się płytkimi, ciepłymi i mocno zarośniętymi wodami, a także przede wszystkim uwielbianymi przez Lina - ciszą i spokojem. Lin jest rybą raczej ciepłolubną i jednocześnie bardzo odporną na deficyty tlenu w wodzie. Jest gatunkiem, który bardzo niechętnie przemieszcza się czy zmienia środowisko. Na wybranym obszarze - żyje, żeruje i rozmnaża się przez całą długość swojego życia. Lin jest także hodowany w stawach rybnych, w postaci wielu odmian ozdobnych – Lin Złoty, Czerwono-żółty, Biały czy Pomarańczowy, także hodowane są odmiany pozbawione łusek czy z wydłużonymi płetwami.

Żerowanie

Pomijając fakt płochliwości Lina, jest on niezwykle waleczną i silną rybką – przez co jest raczej gatunkiem ciężkim do złowienia zwłaszcza przez wędkarzy mniej doświadczonych, czy chcących go upolować „z marszu” bez odpowiedniego przygotowania. Sprawę utrudnia dodatkowo fakt, że Liny najchętniej funkcjonują w niewielkich zbiornikach, gdzie ryb jest niedużo, natomiast pożywienia pod dostatkiem. Młode osobniki żywią się głównie planktonem. Natomiast główne przysmaki osobników dorosłych to ślimaki, larwy chruścików, pijawki, dżdżownice, owady, nasiona roślin czy przygniłe ich części. Innymi słowy, wszystko, co tylko mogą znaleźć na dnie zbiornika. Dzięki temu, że jest raczej rybą wszystkożerną, to nie wzgardzi także naszymi propozycjami poszerzenia menu, czyli: białym robakiem, kukurydzą, kulkami proteinowymi, pszenicą czy ciastem. Lin większość dnia spędza w pobliżu dna. Większą aktywność wykazuje jedynie po zapadnięciu zmroku a także bladym świtem. Lina możemy łowić bez limitu czasowego – brak okresu ochronnego. Utrudnione jest to jedynie zimą, kiedy to Lin zapada w coś z rodzaju snu zimowego, który spędza całkowicie zagrzebany w mule.

Rozmnażanie

Tarło Lina odbywa się partiami w odstępach ok. 2-tygodniowych, w okresie od maja do lipca. W tym czasie osobniki dorosłe zdolne do rozrodu grupują się w stada. Samice składa do 900 000 jaj. Maleńka, kleista ikra przykleja się do wodnych roślin. Po ok. 3 dniach wykluwają się larwy, które dzięki lepkim gruczołom umieszczonym na głowie, przyczepiają się do roślin a tym samym do momentu wykształcenia się skrzeli zabezpieczone są przed opadnięciem w muliste dno zbiornika. Dojrzałość płciową Lin osiąga w 3-4 roku życia.

Wymiary / Limity / Rekordy

Okres ochronny: brak

Wymiar ochronny: 25cm

Limit połowu: 4szt/dobę wraz z sieją i węgorzem

Rekord wagi: 4,5kg i 65cm

Rekord długości: 65cm

Normy Medalowe:

• Złoto: 55cm lub 2,5kg

• Srebro: 50cm lub 2kg

• Brąz: 45cm lub 1,5kg